Hz. Ömer, on küsur yıl, Mü'minlerin Emîrliğini yaptı. Bu süre içinde nefsini ve ailesini ihmal ederek bütün varlığıyla kendini Allah'a ve Allah'ın dinine vererek kaderin omuzlarına yüklediği ağır yükü taşımaya çalıştı. O, ordunun başkomutanı, Müslüman hukukçuların en büyüğü (başyargıç), her şeyin görüşüne rucu ettiği büyük müctehid, davaları titizlikle inceleyip âdil hüküm veren hâkimdi. Zayıfın hakkını kuvvetliden alırdı, bütün Müslümanların şefkatli babasıydı, Allah'a ve Elçisine gönülden inanan, kendine güvenen samimi bir mü'min, ne yapacağını ve ne yapamayacağını bilen deneyimli, olgun bir siyasetçiydi. Gücü arttıkça iradesi de güçlendi. Hikmetiyle çeşitli ırklardan oluşan toplulukları yönetti. Onun döneminde Müslümanlar, onun direktifiyle şehid olmak tutkusuyla akınlar yaptılar, Farsı, Irak'ı, Şam'ı, Mısır'ı ve daha ötelerini fethettiler. Böylece Daha önce çölde başkalarının emrinde yaşayan Arap dünyası, İslâm'dan aldığı enerji ile hareket eden o sadık siyasetçinin, ihlâslı Halifenin döneminde uzak batıdan uzak doğuya kadar bütün dünyanın gıpta ile baktığı bir dereceye ulaştı.
